ایل کلهر یکی از قدیمی ترین ایلهای ایران و کردستان است که تاریخ و هویت آن به دوره های ماقبل اسلام بر می گردد. مسکن این ایل بزرگ شامل ایوان غرب ، خانقین عراق، قلعه شاهین، گیلان غرب اسلام آباد ( هارون آباد قدیم) و مناطقی چون ماهیدشت است. سکونتگاه این ایل به سبب چشمه های پر آبش و بارندگی زیاد از بهترین و مستعد ترین مناطق کشاوری بوده و از قدیم الایام تا کنون از   رونق خاصی برخوردار  است و بخشی از  دشتهای گیلان غرب،  دیره و قلعه شاهین  زیر کشت برنج،  کندم،  باغات گردو،  انار،  انجیر و... بوده است.  جود جنگلها و مراتع بسیار غنی مزید بر علت شده تا از مسعد ترین مناطق دامداری باشد و روغن حیوانیش شهره ای عام داشته است. کلهرنشینان را بزرگترین ساکنان دامنه های غربی زاگرس میدانند. دامنه های که به سبب وجود جنگلهای پر بلوط ، صخره های برافراشته ی آهکی و سرابهای پر  آبش مناظری بسیار زیبا را به چشمان این مردم هدیه کرده است.

زبان مردم این ایل کردی کلهری بوده و از دیر وباز  زادگاه بسیاری از دانشمندان و هنرمندان غرب ایران بوده‌است. در گذشته‌های دور  فرهاد کوهکن را مشهور به فرای را از خود دانسته‌اند. چنانکه صاحب شرفناه  می‌نویسد: نهنگ دریای محنت و پلنگ کوهسار مشقت، فرهاد که در زمان خسرو ژرویز ظهور کرده از طایفه کلهر است این سخن روایت سینه به سینه آگاهان ایل را که جوانان کلهر بر قله‌های زاگرس آتش‌افروز جشنهای باستانی و حامل تندیس‌های هنری و مذهبی بر صخره‌های سخت‌گذر بوده‌اند را قوت می‌بخشد. از دیگر شاعران نامی کلهر می توان به شاکه و خان مسیو اشاره که کرد