شما هنگام سختی دعا میکنید و در هنگام فقر و نیاز زبان به نیایش
میگشایید.کاش در روزگار نعمت و شادی نیز دعا میکردید.
زیرا٬حقیقت دعا جز این نیست که شما هستی خویش را در اثیر آسمانی و
اکسیر زندگی گسترش میدهید.
اگر برای نیل به شادی دعا میکنید و ظلمات غمهای خویش را به آسمان
میفرستید٬شادی شما نیز باید نور صبحگاه قلبتان را در فضا پخش کند.
و اگر هنگامی که روحتان شما را به دعا میخواند کاری جز گریه نمیتوانید
کرد٬روحتان باید شما را چندان بدین گریه برانگیزد و چندان پافشاری کند تا بتوانید
با خنده و شادی به آستان دعا روید.
جبران خلیل جبران
نظرات شما عزیزان: