امروز هفتم محرم است و چند روز دیگر عاشورا و هنگامه برپایی نبردی است که بی شباهت به محشر نخواهد بود... سخن از پیکاری پر بیم و امید و شکست و پیروزی نیست - که
اصلا پیکاری نیست - صحرای محشر است و هنگامه داوری . هر که به جنگیدن آمده
است و به امید غنیمت ٬ سر خویش گیرد و در ظلمت شب ٬ جان تاریک خویش ٬
برهاند. فردا٬ در گسترده ترین دامن خاک و گشاده ترین چشم آسمان ٬ هر تن رنج
قرنها را پذیره می شود ٬ و خون درد خویش را - که درد قرنهاست - به چشم
زمان می پاشد.
فردا٬ سخن از چگونه کشتن نیست٬ سخن از چگونه کشته شدن است .
فردا ٬سخن از چه گرفتن نیست ٬سخن از همه چیز دادن است .
فردا٬ هنگامه خوبتر مردن است .
آنان که گرسنگی را با ذره ذره پوستشان آنان که تشنگی را با تمام جانشان له له نزده اند.
آنان که تازیانه را در شط سرخ خون خویش شناور ندیده اند.
آنان که مرگ را در قلب خویش نتپیده اند.
آنان که در لحظه لحظه رنج آدم شریک نبوده اند.
آنان که خویش را در بلندترین قله درد آدمی به انسان نبخشیده اند.
آنان که در خویشند و برای خویش می زیند ٬ سر خویش گیرند و جان خو د برهانند
که فردا روز «بی خویشی » است و روز انفجار «خود» بر معبر فرو بسته «زمان».
فردا٬ نمایشگر رنجی است که بر انسان رفته است و می رود٬ و این نه رنجی است که هر جانی تاب آورد.فردا٬ روز «شهادت» است و «قیامت».
«شهیدان» بمانند که «شکستن» را می توانند.....
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
